(plattdeutsch: "Dei Teterowschen un dat Pierei")

Ein Güstrower Ackerbürger harr eins ´ne bannig grote Körbs in sinen Goren.

Dor denkt hei so bi sick in sinen Sinn:

"Wißt di ´n Spaß maken un nah Teterow führen,

son Ding heben dei gewiß noch nich seihn." Hei führt hen un höllt up´n Markt.

Dor kümmt ´n Börger an:

"wat´s dat för´n Ding?"

"Dat is ´n Pierei."

"Lett sick dat ok utsitten?"

"Ja."

"Wolang´duert dat Sitten woll?"

"Oh, ´ne Gaus sitt jo vier Wochen, hei hett jo tau-Bein;

Din Tehnen sünd jo apen, Du sittst man drei."

"Na, kann ick dor ok eins von afgahn?"

"Ne, Du mößt ümmer wiß up sitten, süß verküll´st Du dat Ei."

"Je, wo möt ick denn hengahn to´n Bröden?"

"Wo de Sünn recht warm schient, baben up de Spitz von denn´ Heidbarg, dor is´t am besten."

"Je wenn mi dat sitten man nich aewer ward."

"Oh, Du hest jo ne Fru, dei is am Enn noch´n bäten bäter befeddert as Du, dei kann Di jo aflösen."

Dit´s jo gaut.

Dei Börger betahlt´n schönen Pris för dat Pierei, un dat Bröden kann losgahn.

As hei vierteihn Dag säten un sin Fru em ümmer wat to äten bröcht hett, frögt sin Fru em:

"Na Vadding, ward di dat sitten ok all aewer?"

"Ja Mudding, dat is doch ´n swer Stück,

lös Du mi mal eins af."

"Ja Vadding, nimm Du denn ´Pott man mit nah Huus, ick will woll dirs´Woch sitten."

Sei sitt fief Dag´, dor kihrt sei dat Pierei eins üm.

Dei Körbs ward jo all gäl,

Sei denkt nu möt´t doch bald apen kamen.

As dei drei Wochen vull sünd, kiehrt sei dat Ei wedder üm,

sei legt´t Uhr up,

ne, dor let sick nicks hüren.

Bi dit hantieren stött sei unverwohrens mit dei Bein an dei Körbs.

Dei grote Körbs trünnelt denn´Barg run un löppt gegen´n Stein.

Dor hett nu grad´´n Has´achter lägen,

dei verfiert sick un löppt weg.

Dor denkt dei Fru, dat is dat Fahlen, wat sei utsäten hett, un röppt:

"Huhusching, büst du den dow un blind! Kennst du Din egen Mudder nich?"

Navigationsmenü